آمریکا ومتحدانش تا کمتر از 3 سال دیگر به ایران حمله نظامی می کنند. آری، تعجب نکید این یک کف بینی و یا طالع بینی نیست. این حرف یک اتفاق گریز نا پذیر است که اگر ایرانیان خود نتوانند مسئله داخلیشان را حل کنند و این آتش که در خرمن وطن افتاده را خاموش کنند. کاسه صبر دنیا لبریز خواهد شد.
بیگانگان به دنبال منافعشان هستند و ملت ایران به دنبال یک زندگی خوب با استانداردهای رایج در دنیای امروز. واقعیت این است که انگار مردم ایران دیگر زیر بار مشکلات اقتصادی درگیر روزمرگی شده اند. و حال این آتش که بر جان ایران افتاده دودش به چشم دنیای غرب و همسایگان ایران رفته و تنها روسیه و چین وچند کشور آسیایی دارند از گرمای ملایمش لذت می برند.
با ورود ناوهای جنگی چند کشور عضو ناتو به خلیج فارس و هشدار آمریکا در مورد خطوط قرمزش و همچنین شروع تحریم نفت ایران تنها آخر و عاقبتی را که می توان برای کشور ایران در چشم انداز کوتاه مدت و میان مدت دید یک جنگ تمام عیار است.
اما چرا 3 سال برای این جنگ فرصت باقی است. در استراتژی های جنگی یک مسئله را هرگز نباید فراموش کرد قبل از هر جنگی سپاه قویتر برای دادن تلفات کمتر اقدام به محاصره دشمنش می نماید تا بدین وسیله توان نظامی و روانی طرف مقابل را کاهش دهد. اما همین حربه اگر به درازا کشیده شود باعث خسته شدن نیروهای محاصره کننده خواهد شد و حتی محاصره برای نیروی محاصره شده دیگر جنبه روانی منفی ندارد.
آنچه را که ما امروز به عنوان تحریم نفت ایران میبینیم در واقع زمینه چینی برای یک جنگ است مگر آنکه قبل از شروع این جنگ اتفاق دیگری بیافتد که این در شرایط کنونی بعید است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر